06 okt Het ‘doe iets’-principe

“Ik wil iets, iets anders dan hoe het nu is. Ik wil dit al eventjes, eigenlijk wel al lang. Maar lap zeg, ik zit vast! Ik zou niet weten hoe ik dit kan fixen. Waar moet ik beginnen? Ik wil zo graag iets anders, dat ik geen tijd wil verliezen. Het moeten meteen de juiste stappen zijn, maar ik weet niet wat de juiste stappen zijn. Ik zit zomaar wat rond te lopen en doe kleine, domme klusjes waardoor ik misschien toch het gevoel krijg iets nuttig te doen.

Ach ja, misschien moet ik toch maar gewoon de gemakkelijke weg kiezen en teruggaan naar het vertrouwde…. Maar daar was ik ook niet tevreden. Aiaiai, wat moet ik nu doen? Ik krijg geen inspiratie en voel mij dus totaal niet gemotiveerd om in actie te schieten. Ik zal maar wat gsm-en of wat zappen op tv…”

Herken je dit soort van gedachtegang? Dan weet je ook dat deze gedachtegang ons heel wat frustratie bezorgt.

Ik las onlangs een boek van Mark Manson – ‘De edele kunst van not giving a f*ck’. Hier las ik over het ‘Doe iets’-principe. Het inspireerde me en motiveerde me om in actie te schieten. Enkel was ik me er niet van bewust dat ik voor dit alles wel eerst een actie had ondernomen en dat was dit boek nemen en erin beginnen lezen.

Dit verklaart meteen ook het ‘doe iets’-principe. We starten met iets te doen, maakt niet uit wat het is en of dit dé juiste stap is. Ik maak er m’n doel van om gewoon iets te doen dat te maken kan hebben met wat ik wil. Op die manier krijg je inspiratie en komt de motivatie vanzelf. En zo start de cirkel opnieuw, want uit motivatie volgt dan een actie dat weer voor inspiratie kan zorgen.

Actie -> inspiratie -> motivatie -> actie -> inspiratie -> motivatie -> actie -> …

En als ‘iets doen’ je enige doel is voor succes, betekent zelfs dat falen maakt dat je vooruitgang boekt.